Είναι αρκετά καθαρό το πρόσωπό σου για να μπορείς να ζεις ευτυχισμένη;

Το φανάρι άναψε πράσινο και δεν πρόλαβα να διαβάσω τα μικρά γράμματα προκειμένου να ενημερωθώ για το σκοπό αυτής της καμπάνιας. Απ’ την άλλη σκεφτόμουν συνεχώς, εγώ νομίζω πως τα έχω και τα δύο, αλλά το δέρμα μου τον τελευταίο καιρό κάθε άλλο παρά καθαρό θα το έλεγες. Τι φάση με αυτή την αφίσα;

Λίγη ώρα μετά, ήμουν μπροστά στον υπολογιστή προς αναζήτηση περισσότερων πληροφοριών για την ερριστική γιγαντοαφίσα. Με μεγάλη μου έκπληξη διαβάζω τώρα καθαρά τα μικρά γράμματα “Αν έχεις ψωρίαση, μίλα στον δερματολόγο σου”. “Ηλίθια, είναι πολύ πιο σοβαρό από τα σπυράκια σου”, σκέφτομαι σε μια ανάγκη για αυτοκριτική.

Κάπου εδώ όμως, το πρόβλημα μόλις έγινε πολύ πολύ μεγαλύτερο.

Βλέποντας αυτές τις εικόνες οι σκέψεις που έρχονται διαδοχικά στο μυαλό μου είναι:

1. Άρα κάποιος με ψωρίαση δεν αξίζει μια αγκαλιά

2. Ένας ψωριασικός δεν είναι ικανός να δουλέψει

3. Μήπως τελικά είναι οκέι αν κάποιος περιθωριοποιήσει έναν ψωριασικό εξαιτίας της ασθένειάς του;

4. Κάποιος με ψωρίαση δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος

5. Όλοι οι άνεργοι και οι singles με καθαρά πρόσωπα, τι πρόβλημα έχουν;

Ποιος ήταν ο πραγματικός στόχος της καμπάνιας;

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, ο σκοπός της εκστρατείας αυτής, απέχει πολύ από την ακολουθία των σκέψεων που δημιούργησε σ’ εμένα. Αντιγράφω: “Η εκστρατεία «Ζήτα από τον δερματολόγο σου καθαρό δέρμα» έχει στόχο να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει το ευρύ κοινό και τους ανθρώπους που έχουν ψωρίαση ότι το καθαρό δέρμα μπορεί να είναι ένας εφικτός στόχος, αρκεί να το ζητήσουν από τον δερματολόγο τους. Η εκστρατεία τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιακής Εταιρείας, φέρει τη στήριξη του Πανελληνίου Συλλόγου Ασθενών με Ψωρίαση και Ψωριασική αρθρίτιδα «Επιδέρμια» και αποτελεί μια πρωτοβουλία της Novartis Hellas με όραμα και ευθύνη για τον ασθενή“

Άρα υπήρξαν γιατροί και υπεύθυνοι σύλλογοι, οι οποίοι συμφώνησαν ότι προκειμένου να ενημερώσουν τους ασθενείς, αλλά και το ευρύ κοινό, πως μπορούν να ελπίζουν και ότι υπάρχουν θεραπείες ώστε να έχουν καθαρό δέρμα, καλό θα ήταν να δημιουργήσουν μια εκστρατεία στην οποία να δείξουν τι χάνει ένας άνθρωπος με ψωρίαση: τη συντροφικότητα, την αγάπη, την επαγγελματική αποκατάσταση, την ευτυχία, τη ζωή. Και μάλιστα είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο – δεν έχεις καθαρό δέρμα, τι δεν καταλαβαινεις;

Αν έχεις σημάδια ψωρίασης, πρέπει να αναζητήσεις τη σωτηρία σε κάποιον δερματολόγο. Αν ντρέπεσαι να το κάνεις, είσαι καταδικασμένος να ζεις στη δυστυχία σου. Μήπως κάπου χάνουμε το μέτρο και αντί να προσφέρουμε λύσεις γιγαντοποιούμε το πρόβλημα; Σίγουρα η εξωτερική εμφάνιση και τα σημάδια της νόσου μπορούν να πλήξουν την ψυχολογία του ασθενούς, αλλά ίσως το να αποκλείεις περίπου 200.000 ανθρώπους (τόσοι είναι πάνω – κάτω οι ψωριασικοί στην Ελλάδα) από την ευτυχισμένη ζωή, επειδή έχουν ένα αυτάνοσο νόσημα, ενώ παράλληλα δίνεις σε εμένα (και κάθε άνθρωπο που δεν πάσχει) το άλλοθι να τους περιθωριοποιώ εξαιτίας της δερματοπάθειάς τους, είναι το λιγότερο άστοχο. Τώρα που το ξανασκέφτομαι ήμουν πολύ επιεικής – είναι φρικαλέο και ασυγχώρητο, ειδικά επειδή εν προκειμένω στηρίζεται και τελεί υπό την αιγίδα υπεύθυνων φορέων “με όραμα και ευθύνη για τον ασθενή”. Αναρωτιέμαι ως πότε η αυτολύπηση και ο “οίκτος για τον πόνο του άλλου” θα χρησιμοποιούνται για δήθεν ευαισθητοποίηση.

Ζήτα από τον δερματολόγο σου να σκεφτεί.

Ζήτα από τον δήμο σου να κατεβάσει αυτές τις αφίσες.

Το μόνο πράγμα που στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σ’ εσένα και μια αγκαλιά ή τη δουλειά των ονείρων σου, είναι η πίστη στον εαυτό σου και σίγουρα όχι το δέρμα σου ή οτιδήποτε άλλο θεωρείς προβληματικό στην εμφάνισή σου.