H Χριστίνα κρατάει στα χέρια της τον οργασμό σου

Γιατί είναι τέλος πάντων τόσο αξιοπερίεργο που μια 26χρονη μητέρα, σχεδιάζει sex toys; Εφόσον το σεξ είναι κάτι που κάνουν όλοι, θα έπρεπε να μιλάμε για τα πράγματα που το περικλείουν, όπως κάνουμε και για όλα τ’ άλλα. Συνεπώς, καταλαβαίνεις ότι στις παρακάτω γραμμές δε θα ανακαλύψουμε την Αμερική, αλλά θα συζητήσουμε για τα αυτονόητα, τα οποία, δυστυχώς, έχουν ακόμα δρόμο μέχρι να γίνουν πραγματικά κοινωνικά αποδεκτά και να φύγουν μακριά από την ταμπέλα του ταμπού.

Αφού λοιπόν η Χριστίνα Αποστόλου τελείωσε το σχολείο, σπούδασε στην Αθήνα βιομηχανικό σχέδιο. Στη διπλωματική που έκανε για να πάρει το πτυχίο της, ξεκίνησε να σχεδιάζει ένα γυναικολογικό εργαλείο, για την εργονομική μελέτη του οποίου, έπρεπε να κάνει έρευνα στα sex toys. Κάπως έτσι, ξεκίνησε ένα side project και της μπήκε η ιδέα ότι αυτό θα μπορούσε να περαιωθεί και να γίνει ένα ξεχωριστό kit. Τρία με τέσσερα χρόνια μετά, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και η Χριστίνα δημιούργησε τα Mot Love Toys.

“Μοt θα πει “λέξη” στα γαλλικά. Είναι περισσότερο αφηρημένο, παρά κάτι συγκεκριμένο. Θα μπορούσα να πω ότι είναι συμβολικό από ένα ποίημα, έναν πίνακα, αλλά μου αρέσει και ηχητικά. Επίσης, συμβολίζει και τη λέξη που δεν θα ειπωθεί κατά τη διάρκεια του σεξ“, μου εξηγεί η Χριστίνα ενώ μου δείχνει τις φωτογραφίες των αντικειμένων που σχεδιάζει στον υπολογιστή της.

Σχηματικά δεν πρόκειται για κάτι διαφορετικό από αυτό που έχεις ξαναδεί. Υπάρχει μια νομοθεσία με συγκεκριμένα standards σε ό,τι αφορά στα αντικείμενα τα οποία έχουν να κάνουν με το σώμα, οπότε η σχεδιάστρια παλεύει να βάλει τον εαυτό της όσο γίνεται περισσότερο στο προϊόν, έχοντας στο μυαλό της κάποιες συγκεκριμένες προδιαγραφές. Για κάτι που αντιμετωπίζεται και σαν προϊόν design, εκτός από τη χρήση του, η Χριστίνα θα ήθελε να ικανοποιεί και την αισθητική του πελάτη. 

Η καινοτομία αυτών των sex toys είναι στο υλικό τους: ονομάζεται velvet καουτσούκ, προσομοιώνει πάρα πολύ το ανθρώπινο δέρμα και είναι εκατό τοις εκατό βιοδιασπώμενο. Φυσικά και το design τους είναι ιδιαίτερο, επειδή έχει γίνει όλη η μελέτη πάνω σε κάτι το οποίο δε χαρακτηρίζει το πορνό και τα πλαστικά sex toys που εμπνεύστηκαν από αυτή την κουλτούρα, είναι πολύ πιο κοντά στην αισθητική μας. Κανένα από αυτά δεν έχει μέσα κάποια τεχνολογία ή δόνηση. Είναι απλά αντικείμενα – κάτι σαν γλυπτά. Βγαίνουν σε λευκό, γκρι του πάγου και σε ένα τρίτο σχέδιο με γκλίτερ. “Έχω σχεδιάσει τέσσερα sex toys επισήμως. Υπάρχει κι ένα πέμπτο, αλλά δε μπορώ να στο πω. Είναι αυτό που θα σου έρθει σαν δώρο μαζί με την παραγγελία – δε θα το ανεβάσω καν στο site, θα έρχεται απλά μαζί με το κουτί“, λέει η Χριστίνα και το δέλεαρ για μερικά ψώνια πιο προσωπικού τύπου, μεγαλώνει.

Τα sex toys αυτή τη στιγμή είναι έτοιμα προς παραγωγή – πράγμα το οποίο, η Χριστίνα θα ήθελε ιδανικά να συμβαίνει στην Ελλάδα. Το μόνο που λείπει είναι ένα επίσημο background, ένα δυνατό branding ή ίσως ένας αγοραστής που να θέλει να τα προωθήσει με το όνομα κάποιας άλλης εταιρείας ή να τα χορηγήσει. “Εναλλακτικά, θα είναι το δικό μου προσωπικό project, το οποίο κάποια στιγμή αν έχω τη νομική κάλυψη από πίσω, θα μπορούσα να κάνω τη δική μου εταιρεία, αλλά γι’ αυτό χρειάζεται ένα άλφα κεφάλαιο. Οι όροι είναι πλέον ξεκάθαρα πρακτικοί. Είναι κατά τ’ άλλα ένα ολοκληρωμένο project. Τα κομμάτια έχουν βγει ήδη, είναι λειτουργικά και δοκιμασμένα ως ένα βαθμό“.

Μετά την τελευταία ατάκα της, κοιταζόμαστε και βάζουμε τα γέλια. Είναι νομίζω απόλυτα φυσικό κι επόμενο να ρωτήσω για την εντύπωση που κάνει στους τρίτους το project της Χριστίνας. Αφού αστειευτούμε με στερεότυπα που υπακούν στην πεποίθηση της κοινής γνώμης ότι για να σχεδιάζει μια γυναίκα sex toys θα πρέπει να είναι “σεξουαλικά ασύδοτη”, ή “ελευθέρων ηθών”, ή “σεξομανής”, η Χριστίνα ευτυχώς έχει αντιμετωπίσει μόνο γέλια, όταν λέει σε κάποιον για τα Mot.

Για μένα δεν είναι ντροπή. Ξέρω ότι θα ντρέπονται άλλοι γι’ αυτό. Πώς να μην είναι ταμπού τα sex toys; Εδώ είναι ταμπού ο αυνανισμός σαν ύπαρξη. Είναι κακό πράγμα να το συζητάς. Έχει όμως κάποιο ενδιαφέρον και με κάνει να χαίρομαι που ντρέπεται κάποιος γι’ αυτό που κάνω. Αν υποθέσουμε ότι ένα κομμάτι της προγονόπληκτης οικογένειάς μου θα μπορούσε να δει μια τέτοια συνέντευξη και θα χαμήλωνε τα βλέμματα, μου αρέσει. Με ικανοποιεί το ότι έχω ξεπεράσει αυτό το πράγμα.

“Το περιβάλλον μου έχει τρομερή αντιμετώπιση. Είναι ένα ταμπού ούτως ή άλλως, καλό είναι να σπάει και καλό είναι να συμπεριφέρεσαι ενίοτε στα ταμπού όπως τους αρμόζει. Να στέκεσαι απέναντί τους δραστικά και μαχητικά ή να κάνεις σαν να μην υπάρχουν. Αυτός ενδεχομένως είναι ο τρόπος για να γίνει η αλλαγή. Αν υποθέσουμε ότι σχεδιάζεις τέτοιου τύπου αντικείμενα, ανοιχτά προς τα έξω, είναι σαν να ζεις σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο ήδη υπάρχει η άνεση και μπορεί να την καθιερώνεις κι έτσι. Τουλάχιστον σε μια μερίδα κόσμου“.

Στην ίδια μερίδα αυτού του κόσμου ανήκεις πιθανότατα κι εσύ που διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο και πιθανότατα είσαι και στο ποσοστό των γυναικών εκείνων που θα αγόραζαν – αν δεν έχουν ήδη – sex toys.”Πιστεύω ότι το εύρος των αγοραστών μπορεί να είναι μεγάλο, αλλά νομίζω ότι τα Mot απευθύνονται σε ανθρώπους που κινούνται διερευνητικά γύρω από το σεξ και τον έρωτα εν γένει. Ίσως σε κόσμο λίγο μικρότερο από εμάς και μετά σε άτομα λίγο μεγαλύτερα – εκεί που η κοινωνία ξανακλείνει – στις μητέρες, τις νοικοκυρές, τους ανθρώπους που οι ρόλοι τους θεωρητικά δεν τους επιτρέπουν να πειραματιστούν στο σεξ“. Και τι μπορεί να είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να πιστεύει πως είναι πολύ μεγάλος ή πολύ ακατάλληλος για να δοκιμάσει τον εαυτό του σεξουαλικά; Φυσικά οι κοινωνικές νόρμες και το πώς εμείς – τα media – προβάλλουμε την πράξη του σεξ.

“Σε όλα αυτά τα θέματα του σεξ και του έμφυλου, θεωρώ πως έχει βελτιωθεί η ποιότητα του πίσω, αλλά δεν νομίζω πως έχουν γίνει βήματα μπροστά ακόμα. Όλα τα ΜΜΕ αποδέχονται την ομοφυλοφιλική αγάπη, αλλά αυτό συμβαίνει το 2017, και ενώ παράλληλα γίνονται οι τρανσφοβικές επιθέσεις στο δρόμο γιατί κάποιος ή κάποια, είναι αλλιώς.“

Ο τρόπος που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναπαριστούν τον έρωτα με ενοχλεί. Είναι ομοφοβικός, είναι τρανσφοβικός, είναι ερωτοφοβικός, είναι σεξιστικός.

“Υπάρχουν λαμπρές, υπέροχες εξαιρέσεις που μπορεί να δεις ένα περιστατικό και να σε κάνουν να είσαι χαρούμενος για μία εβδομάδα, αλλά μέχρι εκεί. Αυτό όμως δε συντελεί μια γενική κατάσταση, μια εικόνα που δείχνει ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου ο καθένας μπορεί να είναι εντάξει με τον εαυτό του και τον περίγυρό του“.

Όταν λοιπόν φτάνει κανείς να αποδεχτεί αυτό που είναι, τότε είναι που απολαμβάνει απόλυτα και το σεξ, το οποίο σαν πράξη, δεν είναι ακόμα και απόλυτα απελευθερωμένο “Ο έρωτας, το σεξ είναι κάτι καλό, είναι όμορφο, δεν είναι αναγκαστικά κάτι σκληροπυρηνικό, έχει ένα τεράστιο εύρος πραγμάτων. Είναι εντάξει να κάνει κάποιος περίεργα πράγματα, να κάνει περισσότερο ή λιγότερο σεξ“. Το να πρέπει να επαναλάβεις φράσεις σαν αυτές προκειμένου να πείσεις κάποιον για την εγκυρότητά τους, κάνει το προϊόν που δημιουργεί η Χριστίνα, λίγο πιο δύσκολο να πωληθεί: “Το πιστεύω αυτό που κάνω και αυτό το οποίο συμβολίζει. Είναι ένα αντικείμενο που λέει κάτι σε μια αγορά που δεν είναι δεκτική στο να ακούει τέτοιου είδους πράγματα. Δεν περιμένω να γίνω πλούσια απ’ αυτό, αλλά πιστεύω αυτό που συμβολίζει. Μου είπε μια κοπέλα τις προάλλες “θέλω να μου φτιάξεις κάτι που να μην τον σοκάρει”. Νομίζω ότι η απάντηση είναι η ευγένεια του έρωτα, η πειραματική διάθεση του σεξ, η οποία πιστεύω ότι πρέπει να είναι κοινή. Αλλά και να μην είναι νομίζω ότι αυθυπάρχει. Πρέπει να έχεις πολύ δυνατά χριστιανικά κατάλοιπα για να φοβάσαι να πειραματιστείς, να μπεις στη διαδικασία να δοκιμάσεις κάτι κάπως αλλιώς, να βγεις από το στερεοτυπικό σεξ που σου πλασάρει το πορνό“.

Νομίζω ότι ο πειραματισμός είναι κάτι που έχουμε όλοι μέσα μας, το θέμα είναι να δοκιμάσεις να το δείξεις και στον σύντροφό σου και να δεις αν θα πιάσει τόπο. Κι αν δεν πιάσει, το χρησιμοποιείς και μόνη σου.

Τα Mot Love Toys, έχουν φτιαχτεί με αγάπη για τον έρωτα και έτσι θα πρέπει να τα αντιμετωπίζει κανείς, παρά σαν αντικείμενα που γεννούν τη ντροπή και τη μυστικοπάθεια. Δοκίμασε να αντικαταστήσεις τις λέξεις αυτές με την απόλαυση και το μυστήριο και τότε θα είσαι σε καλύτερο δρόμο. Αυτός ο ίδιος δρόμος θα σε οδηγήσει και στο συρτάρι του κομοδίνου σου. Ή σε κάποια γωνία της ντουλάπας σου – κάπου εκεί θα βρεις και την απελευθερωμένη σεξουαλικότητα που δεν ήξερες πως έχεις ή ντρεπόσουν να δεις και να δείξεις.

Περισσότερες πληροφορίες: [email protected]

και my-mot.com

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson