Άντρες στη θέση γυναικών στις πιο διάσημες σεξιστικές διαφημίσεις. Πώς νιώθεις;
- 3 ΣΕΠ 2018
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, οι γυναίκες είναι τα αφεντικά. Οι άντρες μαγειρεύουν, ξεσκονίζουν, υπομένουν την οργή της γυναίκας αφέντρας που τους φέρεται σαν να 'ναι το υποτακτικό παιχνιδάκι τους. Κάθονται στην κουζίνα τους και φροντίζουν τα παιδιά όταν η μάνα κάνει φουλ καριέρα. Αν κάψουν το φαΐ, υπομένουν τις σκληρές συνέπειες. Ίσως και μερικές ψιλές στον πισινό. Φέρνουν το πρωινό στο κρεβάτι με τον δίσκο, της βάζουν της παντόφλες, κρέμονται από τα χείλη της για το αν πέτυχαν τον καφέ, πλένουν στοίβες πιάτα και φυσικά υπομένουν τα χουφτώματα της συζύγου, γιατί αυτή είναι η φύση τους. Επίσης δεν είναι όσο χαζοί θεωρούνται, μπορούν με άνεση ν' ανοίξουν το μπουκαλάκι της κέτσαπ, όπως και να χωρίσουν δυο βοδιών άχυρα.
Αν όλα αυτά που μόλις διάβασες φαντάζουν αλλόκοτα και σε κάνουν να νιώθεις περίεργα, σκέψου πόσες δεκαετίες, αιώνες ολόκληρους επικρατούν ήδη στον κόσμο από την αντίθετη πλευρά, σε βαθμό μάλιστα που να αναπαρίστανται απροκάλυπτα στις ρεκλάμες διάσημων εμπορικών σημάτων.
Πολλές διαφημίσεις που μεσουρανούσαν μέχρι τα τα μισά του προηγούμενου αιώνα ή και πιο πρόσφατα, είχαν ακριβώς αυτό το κόνσεπτ. Η έμφυλη διάκριση χρησιμοποιούνταν ως δελεαστικό προωθητικό εργαλείο, κανένας δεν λογόκρινε ανοιχτά μία διαφήμιση που έδειχνε τη γυναίκα μικρή κι ανόητη στη σκιά ενός ανώτερου άντρα, καθώς αυτό ήταν το φυσιολογικό για την κοινωνία, κι αυτό έβγαινε προς τα έξω. Αλλά πώς θα ήταν τα πράγματα, τούμπα;
Ένας 31χρονος καλλιτέχνης, ο Εli Rezkallah, έδωσε έμπρακτη απάντηση στην παραπάνω απορία, αντιστρέφοντας τους επί μακρόν παγιωμένους έμφυλους ρόλους που η σύγχρονη ανθρωπότητα και κυρίως η θηλυκή πτέρυγα παλεύει να αποτινάξει από πάνω της. «Την Ημέρα των Ευχαριστιών», εξηγεί ο Rezkallah, «έτυχε να ακούσω μια συζήτηση μεταξύ των θείων μου, οι οποίοι έλεγαν πως είναι πολύ καλύτερα σήμερα που οι γυναίκες δεν είναι υποχρεωμένες να εκπληρώνουν όλα εκείνα τα “γυναικεία” καθήκοντα. Παρόλο που γνώριζα ότι δεν σκέφτονται όλοι οι άντρες όπως οι θείοι μου, ένιωσα έκπληξη όταν συνειδητοποίησα πως υπάρχουν κάποιοι που εξακολουθούν να πιστεύουν στο ακριβώς αντίθετο. Οπότε φαντάστηκα ένα παράλληλο σύμπαν, με ρόλους αντεστραμμένους, στο οποίο οι άντρες πίνουν οι ίδιοι το σεξιστικό δηλητήριο που έφτιαξαν». Και κάπως έτσι, έγινε η πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφική συλλογή “In a Parallel Universe”, από την οποία ξεπηδούν αναρίθμητα μηνύματα και διαπιστώσεις γύρω από όλο αυτό που λέγεται σεξισμός και συνεχίζει να υπάρχει.
Είναι αλήθεια πως μερικές φορές πρέπει να βρεθείς στη θέση του θύματος για να νιώσεις την αδικία.
