OPINIONS

Οι Γερμανίδες δεν έχουν “μπάλες” αλλά ξέρουν να τις χρησιμοποιούν. Γίνε σαν τις Γερμανίδες

AP Photo / LEHTIKUVA, Antti Aimo-Koivisto

Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη μάθαμε περισσότερα για το γυναικείο ποδόσφαιρο από την ταινία "Bent it like Beckham" του 2002, με πρωταγωνίστριες την Keira Knightley και την Parminder Nagra. Εκείνη την εποχή, οι γυναίκες ποδοσφαιρίστριες έλαβαν προβολή, μάθαμε τι κάνουν και πόσο καλά μπορούν να το κάνουν και έπειτα τις ξεχάσαμε και πάλι.

Το ποδόσφαιρο, το πιο δημοφιλές σπορ του πλανήτη, παραμένει ανδροκρατούμενο και οι γυναίκες παρόλο που αποτελούν μία μεγάλη μερίδα του καταναλωτικού πληθυσμού, συνεχίζουν να αγνοούνται από αυτό, είτε ως φίλαθλοι είτε ως παίκτριες. Παρόλο που η ιστορία των γυναικών στο ποδόσφαιρο φτάνει πίσω στο 1890 όταν γυναίκες στο νότιο Λονδίνο ξεκινούσαν να κλωτσούν τη μπάλα προσελκύοντας περίπου 10000 θεατές. Πεισματικά συνεχίζουμε να τις αγνοούμε. Κι ακόμα χειρότερα από αυτό, ακόμα κι αν κάποια από αυτές περάσει από την αφάνεια στο ραντάρ του ανδροκρατούμενου χώρου του ποδοσφαίρου αυτόματα τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Διάβασε ακόμα: Κατερίνα Γκόντα- Διαιτητής ποδοσφαίρου: ”Χρειάζεται να αποδεικνύω καθημερινά τη γνώση μου”

Γνωρίζοντας πως είναι αόρατες οι γυναίκες της Εθνικής Ποδοσφαίρου της Γερμανίας αποφάσισαν να φτιάξουν ένα σποτ που θα τους επέτρεπε να ακουστούν. Και ο τρόπος που επέλεξαν να αποκτήσουν φωνή ήταν χρησιμοποιώντας μια λέξη “ανδρική” και τόσο σχετική με το ποδόσφαιρο. Τις μπάλες.

Τις μπάλες όπως λέμε «Τη στρογγυλή θεά» αλλά και όπως λέμε «τα μπαλάκια», τους όρχεις δηλαδή. Και είπαν το αυτονόητο. Δεν τις διαθέτουν αλλά ξέρουν να τις χρησιμοποιούν κάνοντας σουτ και σκοράροντας ξανά και ξανά. Κι ας μην τις κοιτάζει κανείς.

«Ξέρεις το όνομά μου; Δεν νομίζω» ξεκινά το video της Εθνικής ομάδας Γερμανίας. «Παίζουμε για ένα έθνος που δεν ξέρει το όνομά μας. Και είμαστε Πρωταθλήτριες Ευρώπης 8 φορές. Για το πρώτο μας πρωτάθλημα μας χάρισαν ένα σετ τσαγιού. Δεν έχουμε αγωνιστεί μόνο ενάντια στους αντιπάλους μας, αλλά ενάντια στην προκατάληψη. “Οι γυναίκες υπάρχουν μόνο για να κάνουν παιδιά”, “Ανήκουν στο πλυσταριό”, “Είναι σαν να βλέπεις ερασιτέχνες σε αργή κίνηση”. Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν έχουμε “μπάλες”, ξέρουμε όμως να τις χρησιμοποιούμε», αναφέρουν τα κορίτσια του γηπέδου και υποκλινόμαστε. Η καμπάνια τους δημιουργήθηκε ενόψει του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Γυναικείου Ποδοσφαίρου αυτό το καλοκαίρι, αλλά σε παρακαλώ να το βλέπεις και να το δείχνεις όπου μπορείς κάθε μέρα.

 

Οι Γερμανίδες παίκτριες ποδοσφαίρου ξέρουν πώς να διαλύσουν ένα ένα τα στερεότυπα σχετικά με τις γυναίκες και το ποδόσφαιρο γιατί το κάνουν κάθε μέρα. Και το επαναλαμβάνουν για εμάς σε αυτό το video παρουσιάζοντας όλα αυτά που περιμένεις να ακούσεις για τις γυναίκες, συνδέοντάς τα με το ποδόσφαιρο. Το make up, ενώ δείχνουν τις παίκτριες λερωμένες με το χώμα του γηπέδου, τα ψηλοτάκουνα, ενώ δείχνουν τα ποδοσφαιρικά παπούτσια τους με τις τάπες, τις (αθλητικές) κάλτσες μέχρι το γόνατο, τον χορό (της ντρίμπλας). «Μην ανησυχείτε! Δε χρειάζεται να ξέρετε ποιες είμαστε. Να γνωρίζετε μόνο τι θέλουμε. Θέλουμε να παίξουμε το δικό μας παιχνίδι, στο δικό μας ρυθμό», εξηγούν οι γυναίκες της Εθνικής ποδοσφαίρου Γερμανίας. 

Και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό μήνυμα του video που μας κάνει υπερήφανες που ανήκουμε στο ίδιο φύλο με εκείνες ακόμα κι αν δεν έχουμε κατακτήσει πρωταθλήματα. Έχουμε δεχτεί κι εμείς την ίδια αμφισβήτηση, όταν κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να γνωρίζουμε ένα δυο πράγματα για υπολογιστές, όταν κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να είμαστε επιστήμονες, όταν κανείς δεν επιτρέπει να έχουμε άποψη για οτιδήποτε πέρα από τη μαγειρική, τις δουλειές του σπιτιού και τα μωρά. Κάθε φορά δηλαδή που προσπαθούμε να εξηγήσουμε ότι δε ζούμε πια στο 1950.

Μας πειράζει να είμαστε αόρατες, αλλά περισσότερο μας πειράζει να μας περιορίζουν. Να μας λένε πού ανήκουμε, να μας καθοδηγούν προς ένα συγκεκριμένο πλάνο ζωής, να μας αντιμετωπίζουν ως λιγότερο ικανές, λιγότερο δυνατές, λιγότερο ίσες.

Μπορεί να μην καταφέρουμε ποτέ να αγγίξουμε την πραγματική ισότητα σε όλα τα επίπεδα (μισθολογικά, ευκαιριών εργασίας), αλλά τουλάχιστον ας καταλήξουμε ότι συμφωνούμε πως τα έμφυλα στερεότυπα είναι όπως και οι μπάλες, για «κλωτσιές». Οι γυναίκες σε αυτό το video τα έσπασαν ένα προς ένα. Και θέλουν απλά να τις αφήσουν στην ησυχία τους να κάνουν τη δουλειά τους.

Δες κι αυτό: Ζεις σε έναν κόσμο που κορίτσια καίγονται ζωντανά επειδή πολύ απλά τολμούν και μιλούν. Συγχαρητήρια

«Εντός του γηπέδου υπήρξαν και καλές και κακές στιγμές. Αυτό που μπορώ να επισημάνω, ακριβώς επειδή ο χώρος είναι ανδροκρατούμενος, είναι ότι υπήρξε πολύ έντονη αμφισβήτηση ως προς το πρόσωπό μου και γενικότερα ως προς τη γυναικεία ύπαρξη εντός του αγωνιστικού χώρου. Μία γυναίκα δηλαδή, θα πρέπει να αποδείξει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και με την πάροδο του χρόνου ότι μπορεί να σταθεί σε αυτόν τον χώρο, σε αντίθεση με κάποιον άνδρα για τον οποίο είναι ευπρόσδεκτη η παρουσία του και πολύ πιο εύκολη», μας έλεγε εδώ στο Ladylike η Διαιτητής Κατερίνα Γκόντα. Αυτή η αμφισβήτηση είναι που πρέπει να παλέψουμε. Αυτή η αμφισβήτηση που προκαλείται από τη διαδεδομένη αντίληψη πώς όσοι δεν έχουν “μπάλες” δεν δικαιούνται να μιλούν για μπάλα ακόμα κι αν έχουν περάσει όλη τους τη ζωή, παρακολουθώντας, μελετώντας ή παίζοντας. Όπως οι άνδρες δεν δικαιούνται να μιλούν για μπαλέτο πάνω κάτω. Τι είπες; Δεν άκουσα; Ποια χρονιά; Α, φέτος, ναι για φέτος μιλάμε.

Τιμητικά θα σου αφήσω εδώ το ρόστερ της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου Γυναικών της Γερμανίας. Για να ξέρεις τα ονόματά τους, αυτά που ο υπόλοιπος κόσμος αγνοεί: Τζένιφερ Μαροζάν, Αλεξάντρα Ποπ, Λένα Γκέσλινγκ, Άνια Μίταγκ, Σιμόνε Λάουντερ, Σάρα Ντέμπριτς, Λιόνι Μάιερ, Άλμουτ Σουλτ, Σβέντζα Χουτ, Μέλανι Λίπολζ, Μπαμπέτ Πίτερ, Λίνα Μάγκουλ, Τάμπια Κέμε, Λένα Πέτερμαν, Κρίστιν Ντέμαν, Κάθριν Χέντριτς, Λάουρα Μπένκαρτ, Βερένα Σιρς, Πολίν Μπρέμερ, Τζοζεφίν Χένινγκ, Μάντι Ίσλακερ, Λίντα Ντάλμαν, Σάρα Ντορσουν, Μπιάνκα Σμιτ, Άννα Μπλάσε, Λέα Σούλερ, Ιζαμπέλ Κερσόφσκι, Γκιούλια Γκουίν, Κάρολιν Σιμόν, Χασρέτ Καγίκι, Τούριντ Νάακ, Λίσα Ουέις, Φελίσιτας Ράουχ, Νικόλ Ρόσλερ, Γιοχάνα Έλσιγκ, Μέρλε Φρομς, Λένα Όμπερντορφ, Καρίνα Σλούτερ, Λίσα Σμιτς, Μαρίνα Χέγκερινγκ, Σίντνεϊ Λόμαν, Τζοέλε Ουεντεμέγιερ, Λένα Λάτβεϊν, Τζάνα Φέλντκαμπ, Κάλρα Μπουλ, Ζακλίν Κλάσεν, Μαξιμιλιάν Ραλ, Σάρον Μπεκ, Τζανίνα Χέκλερ, Μέικε Κάμπερ.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo / LEHTIKUVA, Antti Aimo-Koivisto