Ο Δημήτρης Καταλειφός προτιμά να βλέπει “Το Τέλος” σα συνέχεια

Ο ηθοποιός μίλησε για την παράσταση, τη σχέση του με τον ήρωα του Μπέκετ και τη σκέψη του τέλους αλλά και την τηλεόραση και αποκάλυψε ότι το χειμώνα θα βρίσκεται και πάλι στο Θέατρο Εμπορικόν θα συνεργάζεται και πάλι με τον σκηνοθέτη Γιώργο Σκεύα αλλά και με παιδιά τα οποία μόλις αποφοίτησαν από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Διάβασε επίσης: Βασίλης Μπισμπίκης: “Ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει ανάλαφρα πράγματα στην τηλεόραση”

Για την επιλογή του έργου

Έχω κάνει άλλες δύο φορές στο παρελθόν κάποια έργα του Μπέκετ και είναι ένας από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς. Επειδή δεν είναι ένα κείμενο θα μπορούσε να τρέξει μια ολόκληρη σεζόν θεατρική είπαμε να το κάνουμε για 5 παραστάσεις στο τέλος του Μαΐου και επειδή το ζητούσαν κάποιοι άνθρωποι είπαμε να πάρει και αυτή την παράταση να παίξει από τις 6 ως τις 9 Ιουνίου και αυτό μας δίνει μεγάλη χαρά.

Ο Μπέκετ είναι ίσως ο μεγαλύτερος συγγραφέας του 20στου αιώνα γιατί μιλάει για τον άνθρωπο, την ύπαρξη και τη μοναξιά με μια γλώσσα εξαιρετική με χιούμορ και τρομερές επιλογές, γι’ αυτό είναι και πολύ δύσκολο να μεταφράζεται σε άλλες γλώσσες (εμείς ευτυχώς είχαμε μια πολύ ωραία μετάφραση από τη Θάλεια Μελή-Χωλλ). Βλέπει τη ζωή, την κοινωνία, τον άνθρωπο χωρίς καθόλου ωραιοποιήσεις και ψευδαισθήσεις, κοιτά την ύπαρξη γυμνά και ωμά και σε αναγκάζει να σκεφτείς πραγματικά αληθινά για τον εαυτό σου και τη θέση σου στον κόσμο, για το αν υπάρχει ή όχι θεός, αν είμαστε μόνοι, πώς τα βγάζουμε πέρα. Δείχνει αυτό το καταπληκτικό και εντέλει αισιόδοξο πράγμα ότι ο άνθρωπος μέχρι την τελευταία στιγμή έχει τη δύναμη και το κουράγιο να επιβιώσει παρόλο που είναι πολύ δύσκολο πολλές φορές. Αυτό είναι το ανρθώπινο και συγκινητικό για εμένα.

Ο ήρωας και η σχέση του με τη λέξη τέλος

Ο ήρωας αυτός είναι ένας άστεγος περιπλανώμενος αλητάκος στον οποίο όλη η κοινωνία έχει γυρίσει την πλάτη όπως κι αυτός στην κοινωνία και προσπαθεί να επιβιώσει σαν ένα μικρό ζωάκι. Κι ενώ δεν έχει κανένα νόημα με μία έννοια η ζωή του, το νόημα είναι τελικά η ίδια η ζωή και το κουράγιο που επιστρατεύει για να αντέχει. Είναι αυτή η αντίφαση, αυτό το γνωστό μότο: «Δεν μπορώ να συνεχίσω, συνεχίζω». Ακόμα κι αν η ζωή μας φαίνεται δύσκολη κι αν  λέμε “δεν αντέχω άλλο, δεν πάει άλλο, έφτασα στα όριά μου” εντέλει υπάρχει μια δύναμη μέσα μας να συνεχίζουμε. Αυτό λέει και το έργο και παρόλο που ο τίτλος του είναι «Το τέλος» και είναι μια πορεία προς το τέλος, αρχικά ο τίτλος του ήταν «Συνέχεια». Μιλάει γι’ αυτή την αντίφαση που από τη μια δε θέλεις άλλο και από την άλλη θέλεις να ζήσεις.

Το τέλος κατά τον Μπέκετ ξεκινά από τη στιγμή που γεννιόμαστε άσχετα που το απωθούμε, κάνουμε όνειρα και σχέδια και καλά κάνουμε γιατί έτσι είναι η φύση του ανθρώπου. Αλλά στο βάθος βάθος και ειδικά όταν μεγαλώνει κανείς είναι κάτι που τον απασχολεί, τον φοβίζει και τον ωριμάζει. Ο κάθε χαρακτήρας το αντιμετωπίζει με άλλο τρόπο αλλά με κυρίαρχο το στοιχείο του φόβου. Δεν μπορεί κανείς να μη το σκέφτεται αυτό το πράγμα. Το θέμα είναι πως το διαχειριζόμαστε και φυσικά δεν το θέλει κανείς μας (Γελάει).Κατά τον Μπέκετ δεν υπάρχει τέλος, υπάρχει πάντα μια συνέχεια, η ζωή είναι πιο δυνατή από το τέλος και αυτό λέει και το έργο. Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα παρόλο που συχνά μας φαίνονται πολύ δύσκολα πάντα υπάρχει στο βάθος ένα φωτάκι που πρέπει να το κυνηγάμε.

Η τηλεόραση

Γενικά στην τηλεόραση γίνονται πια πολύ λιγότερα πράγματα, τώρα είναι η εποχή των reality και όλων αυτών των πραγμάτων που γίνονται με λιγότερα χρήματα κι αυτό έχει πλήξει κάπως τη μυθοπλασία. Εμένα μου αρέσει η τηλεόραση πάρα πολύ όταν μου αρέσει κάτι συγκεκριμένο. Οι τρεις εμφανίσεις που έχω κάνει στην τηλεόραση ήταν πολύ πολύ παλιότερα «Το μινόρε της Αυγής», το «10» και τελευταία το «Η λέξη που δε λες». Επειδή το σέβομαι πολύ αυτό το μέσο αν δεν μου αρέσει κάτι, δε μου αρέσουν οι συντελεστές προτιμώ να είμαι μόνο στο θέατρο.

Δεν προλαβαίνω να βλέπω τηλεόραση. Κι επειδή μου αρέσει να βλέπω ταινίες κι επειδή τα πράγματα τώρα με τα κομπιούτερ είναι πιο εύκολα προτιμώ να βλέπω ταινίες παρά τηλεόραση.

Άκουσε ολόκληρη τη συνέντευξη πατώντας play παρακάτω

Πληροφορίες για την παράσταση: 

«Το Τέλος» είναι ένα αφήγημα σε πρώτο πρόσωπο στο οποίο παρακολουθούμε τη σταδιακή αποξένωση και εξουθένωση (σωματική, ψυχική και πνευματική) του ήρωα.

Η πλοκή της ζωής του έχει προηγηθεί και την πορεία προς το τέλος διατρέχει η γλώσσα και το ύφος του Μπέκετ: Ο λόγος τολμηρός, ωμός· σαρκασμός χιούμορ, ειρωνεία· γλώσσα υπαινικτική, ανατρεπτική, ανελέητη, ποιητική.

Ο Σάμουελ Μπέκετ έγραψε «Το Τέλος» το 1946. Ένα από τα ωραιότερα και πιο δυνατά κείμενα του συγγραφέα. Ένα αφήγημα που προσφέρεται για πολλαπλή ανάγνωση.

Μετάφραση: Θάλεια Μελή-Χωλλ

Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκεύας

Με τον Δημήτρη Καταλειφό

Θέατρο Εμπορικόν

Σαρρή 11, Αθήνα, Τηλέφωνο : 210-3211750

Ημέρες – ώρες:

Πέμπτη 6, Παρασκευή 7, Σάββατο 8 Ιουνίου: 21:00

Κυριακή 9 Ιουνίου: 20:00

Γενική Είσοδος : 15 Ευρώ

Κεντρική φωτογραφία: NDP Photo Agency