Φιόνα Γεωργιάδη: “Είμαι πιο βαρετή στην προσωπική μου ζωή από ό,τι στους ρόλους μου”

Φωτογραφίες: Φραντζεσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson

Styling: Έφη Καρύδη

24media

 Φόρεμα Mallory- Ζώνη Stradivarius

Ψαρώνω με τις κατσαρίδες. Μένω στο κέντρο εδώ και 1,5 χρόνο. Με το που μπήκα στο δεύτερο σπίτι μου, άρχισε αυτό το μαρτύριο. Δεν πέρασα καλά, ένιωσα σαν να είχα έναν εισβολέα στο χώρο μου. Καμία ψυχραιμία- το παραδέχομαι- σαν ψυχολογικό βιασμό το ένιωθα. Τώρα είμαι 10 μήνες καθαρή (γέλια). Και βέβαια το έλυσα κι αυτό, απλώς  χρειάστηκαν 3 απολυμάνσεις!

Σε προσωπικό επίπεδο, μπορεί να ψαρώσω εάν κάποιος που εκτιμώ μου πει κάτι που θα θεωρήσω αναίτια επιθετικό. Ίσως σαστίσω, νιώσω κατά κάποιον τρόπο «πάγωμα». Γενικώς, εκφράζω αυτό που σκέφτομαι ή νιώθω σε μια τέτοια περίσταση. Και αν ακόμα δεν το καταφέρω τη δεδομένη στιγμή, θα φροντίσω να το κουβεντιάσω ύστερα, ώστε να επικοινωνήσουμε.

Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια, ακόμη ασχολούμουν ερασιτεχνικά μόνον με το θέατρο, είχα πάει να δω μια παράσταση και καθ’ ότι το θέατρο είχε γεμίσει, παρείχαν κάποιες έξτρα καρέκλες. Πήρα λοιπόν μία, άφησα τα πράγματα μου πάνω και ενώ στεκόμουν δίπλα όρθια, βλέπω ξαφνικά μια κυρία να σηκώνει τα πράγματα μου και να κάθεται η ίδια. Τότε της ζήτησα συγγνώμη και διευκρίνισα ότι κάθομαι ήδη αλλά αμέσως προσφέρθηκα να της φέρω μια άλλη καρέκλα για εκείνη. Η απάντηση της με σάστισε: «Κοίταξα ήδη και δεν υπάρχουν άλλες καρέκλες. Κι αν κάτσεις εσύ σε αυτή, δεν θα κάτσω εγώ». Πάγωσα. Και είχα προηγηθεί και προσπάθησα να τη βοηθήσω και εκείνη μου είπε απολύτως ξεκάθαρα ότι «αν είναι να “σωθεί” μία από τις δυο μας, τότε ας είμαι εγώ». Ομολογώ ότι το συμβάν αυτό υπήρξε μάθημα για μένα. Προέρχομαι από μια οικογένεια κατά βάση ακριβοδίκαιη, και από κεκτημένη ταχύτητα θεωρούσα, μικρότερη, ότι όλοι είχαν μεγαλώσει ανάλογα. Ευτυχώς παρά το νεαρό της ηλικίας μου, υπερασπίστηκα το δικαίωμα μου στην καρέκλα (γέλια), κάθισα στη θέση μου και απήλαυσα το έργο χωρις περαιτέρω κουβέντα.

Με δεδομένη την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, θεωρώ ότι τα βιώματα της ηρωίδας μου στο σίριαλ καθώς και της οικογένειας της είναι λίγο-πολύ οικεία σε όλους. Η Τάνια, συγκριτικά με τις αδελφές της, αρχικά παρουσιάζει τη μεγαλύτερη δυσκολία να προσαρμοστεί στη νέα οικογενειακή πραγματικότητα. Οι αλλαγές στις συνθήκες της ζωής της την πετυχαίνουν σε μια πολύ ευαίσθητη ηλικία, αυτή της πρώτης ενηλικίωσης, έτσι οι εσωτερικές της συγκρούσεις μου είναι γνώριμες από το πρόσφατό μου παρελθόν. Η ζωή της επιφυλάσσει εκ νέου εκπλήξεις. Βρίσκεται ξαφνικά ανάμεσα σε 2 άντρες, οι οποίοι και αντιπροσωπεύουν μάλλον δυο κόσμους: προς ποια κατεύθυνση να πάει, προς τον Κωνσταντίνο ή τον Λεωνίδα; Θέλει να σταθεί στα πόδια της, θα τα καταφέρει ή όχι;  Μου αρέσει που η Τάνια δεν χάνει ποτέ το χιούμορ της και ταυτίζομαι στο χαρακτηριστικό αυτό, ωστόσο διαφέρουμε στις αντιδράσεις μας στην περίπτωση που οι επιθυμίες μας ματαιώνονται. Μάλλον εγώ έχω μεγαλύτερη πίστη ενώ η Τάνια αντιδρά πολύ πιο παρορμητικά (γέλια).

24media

 Φούστα και top Mallory, δερμάτινο jacket Zara

Δεν μου έχει συμβεί ποτέ να βρεθώ σε ερωτικό τρίγωνο, είμαι μάλλον πιο βαρετή από τους ρόλους στις προσωπικές μου επιλογές (γέλια). Αφοσιώνομαι. Και ως φίλη είμαι πιστή και αυτό μου αρέσει. Το βρίσκω φοβερά κοπιαστικό το να συντηρείς παράλληλες καταστάσεις.

Στο σήριαλ έχω τη χαρά να συνεργάζομαι με συναδέλφους με εμπειρία τόσων ετών, όπως η Μαρία Λεκάκη, ο Θοδωρής Αθερίδης, η Μαρία Ιωαννίδου, η Φαίδρα Δρούκα, ο Δημήτρης Μαυρόπουλος, ο Τάσος Παλιατζίδης, που αποτελούν έμπνευση για όλους μας. Οι δε νεότεροι ηθοποιοί του καστ μας είναι εξαιρετικά ταλαντούχοι, με όρεξη για αυτοσχεδιασμό και γνήσια αλληλεπίδραση, όποτε στο γύρισμα υπάρχει μια διαρκής αίσθηση εξέλιξης και δημιουργικής διάθεσης υπό την καθοδήγηση του εξαίρετου Πιέρρου Ανδρακάκου.

Ο Θοδωρής Αθερίδης είναι εντυπωσιακά άμεσος ηθοποιός. Θυμάμαι είχε προστεθεί μια σκηνή κάποια στιγμή και ο Θοδωρής δεν το γνώριζε. Εμείς ξέραμε τα λόγια, εκείνος όχι, αλλά στο τέλος της πρόβας, ακούσαμε το σκηνοθέτη μας να λέει: «Ρε παιδιά μόνο ο Αθερίδης ξέρει τα λόγια του;» Όλοι γελάσαμε, εγώ σκεφτόμουν πόσο μεγάλο χάρισμα έχει ένας ηθοποιός που κατορθώνει αυτό που οι Ιάπωνες αποκαλούν «αόρατος ηθοποιός», να τον παρακολουθείς και να μην σκέφτεσαι αν υποδύεται αλλά να βλέπεις αυτό που βλέπει. Είναι μαγικό μάθημα για εμάς τους νεότερους να το παρατηρούμε αυτό.

Το χρήμα το θεωρώ εργαλείο, το αντιμετωπίζω λειτουργικά. Δεν το θεωρώ μοναδικό κίνητρο για τις αποφάσεις που παίρνω. Άλλωστε, η διαδρομή μου έως τώρα το επιβεβαιώνει, επέλεξα να φύγω από ένα θεωρούμενο ως σταθερό επάγγελμα, τη δικηγορία, για να βρεθώ σε ένα αρκετά επισφαλές αντικείμενο, αυτό του ηθοποιού, άρα ενός ελεύθερου επαγγελματία. Όμως, σέβομαι τις πρωταρχικές ανάγκες μου για έκφραση και πνευματική δημιουργία και επιδιώκω να επιτύχω την ασφάλεια και τη σταθερότητα μέσα από επιλογές που με αντιπροσωπεύουν. Το χρήμα δεν εξαγοράζει αλλά θεωρώ ότι συντηρεί, άρα είναι επιθυμητό. Ως εργαλείο, μπορεί να είναι είτε καλό είτε κακό, αναλόγως του σε ποια χέρια θα βρεθεί.

Ήταν δική μου απόφαση να σπουδάσω στη Νομική. Για να φανταστείς όταν συμπλήρωνα το Μηχανογραφικό μου οι πρώτες τρεις επιλογές μου ήταν: Νομική Αθηνών, Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων, Θεατρικές Σπουδές. Μηχανογραφικό ενδιαφερόντων το αποκαλούσα. Παράλληλα, είχα κάνει αίτηση και στην Αγγλία για σπουδές Ψυχολογίας. Κυριολεκτικά πήγαινα προς όλα τα πεδία των ενδιαφερόντων μου, μέχρι να καταλάβω ποιο είναι αυτό που με ελκύει περισσότερο. Ήμουν καλή μαθήτρια και είχα δυνατότητα επιλογών.

24media

 Μπλούζα Bershka

Ένας παράγοντας που με οδήγησε στην κλασική παιδεία, στη φοίτηση σε ελληνικό πανεπιστήμιο και δη στη Νομική Αθηνών ήταν πως, όταν ήμουν 14, άκουγα μια φιλόλογο μου να μιλά ελληνικά με τέτοια ευγλωττία, που σκεφτόμουν ότι θα ήθελα κι εγώ να μάθω να χειρίζομαι κάποτε έτσι τη γλώσσα. Στο ελληνοαμερικανικό Κολέγιο Αθηνών όπου φοιτούσα, υπήρχε μια σχετική ξενολαγνεία, εγώ αντιστεκόμουν. Παρ’ ότι ήθελα το βίωμα της ζωής στο εξωτερικό και το επεδίωξα αργότερα- έβρισκα και εξακολουθώ να βρίσκω νόημα στο να γνωρίζεις καλά τη χώρα σου, τη γλώσσα σου και να έχεις μια δική σου ισχυρή ταυτότητα. Ούσα ιδιαίτερα ρομαντική και μάλλον ιδεαλίστρια, παρατηρούσα την κοινωνική ανισότητα γύρω μου (και εκεί είναι το πραγματικό ‘ψάρωμα’ που λέγαμε νωρίτερα) και σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω για αυτό. Θεώρησα λοιπόν ότι, μέσω των νόμων, μπορεί κανείς να επηρεάσει το κοινωνικό γίγνεσθαι. Και σπούδασα νομικά.

Όλοι νόμιζαν ότι είμαι πολύ ευτυχισμένη μέσα σε αυτή την επιλογή μου. Και, έως ενός σημείου, ήμουν… Μου άρεσε ιδιαίτερα το Δημόσιο Δίκαιο γιατί αφορούσε στα δικαιώματα των ανθρώπων, στις σχέσεις πολιτών- κράτους καθώς και στις διεθνείς σχέσεις, το συσχετισμό δηλαδή των δυνάμεων μεταξύ των κρατών. Ως εγκυκλοπαιδική γνώση, η νομική επιστήμη είναι εξαιρετική. Ως επάγγελμα, δεν με κέρδισε. Επίσης, είχα καθηγητές, που έδιναν απίστευτες διαλέξεις περί ανθρώπινης αξίας μέσα στα αμφιθέατρα της σχολής μας και όταν πήγαινα να τους συμβουλευτώ σχετικά με το ενδεχόμενο ενός μεταπτυχιακού σε άλλο κλάδο πέραν των νομικών, παρατηρούσα τα στεγανά που είχαν στον τρόπο σκέψης τους. Απογοητευόμουν. Συνειδητοποιούσα σιγά σιγά ότι το δικαστικό σώμα θα ήταν πιο κατάλληλο για τη φύση μου, διότι οι δικηγόροι δεν απονέμουν δικαιοσύνη, αλλά υπερασπίζονται. Εν τέλει, συμπέρανα πως το πρώτο και κύριο που χρειάζεται μια ευνομούμενη κοινωνία είναι ‘ζωντανούς ανθρώπους’ και ότι, μέσω της ατομικής ευθύνης, αναλαμβάνεται επιτυχώς και η συλλογική.

Τόλμησα να “στραφώ προς τα έσω”. Αυτό που εμένα γέμιζε γνήσια ευφορία ήταν η ελευθερία που βίωνα μέσω της έκφρασης. Το θέατρο ήταν κάτι που με ενδιέφερε από μικρή ηλικία και ως φοιτήτρια το κάλυπτα ερασιτεχνικά. Παράλληλα με τη Νομική Αθηνών, έπαιρνα μαθήματα αυτοσχεδιασμού, χορού και φωνητικής στο Θέατρο των Αλλαγών. Όταν πήγα στην Αγγλία για το μεταπτυχιακό μου στο Ευρωπαϊκό Δημόσιο Δίκαιο, τα σταμάτησα όλα γιατί χρειάστηκε να αφοσιωθώ λόγω φόρτου μελέτης. Εκεί πλέον έπαψα να είμαι ο εαυτός μου. Το πλήρωμα του χρόνου, η ωρίμανση του χαρακτήρα, το γεγονός ότι έφυγα στο εξωτερικό και έζησα μόνη μου, με έκαναν να αποφασίσω να δοκιμαστώ στις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις. Πήγα στη Νέα Υόρκη για ένα εντατικό σεμινάριο στο μουσικό θέατρο, οι καθηγητές μου με πίστεψαν πριν πιστέψω εγώ σε μένα, με παρότρυναν να κάνω οντισιόν για τη δραματική σχολή της Uta Hagen, HB Studio. Έτσι και έγινε, αποφοίτησα το 2015. Όλο αυτό το «ταξίδι» ξεκίνησε τυχοδιωκτικά  -τώρα μπορώ να στο πω- τότε έπρεπε κατά κάποιον τρόπο να εμφανίζομαι σίγουρη ώστε να μην ανησυχήσω περαιτέρω τον περίγυρο μου, που είχε ξαφνιαστεί από τις επιλογές μου.

24media

Τα χρόνια μου στην Αμερική τα θεωρώ θείο δώρο, θεωρώ ότι μέσω των θεατρικών μου σπουδών «εφηύρα τον εαυτό μου». Ως προς την υποκριτική, γαλουχήθηκα με συνείδηση της ύψιστης ευθύνης του ηθοποιού αλλά και της απεριόριστης ελευθερίας πειραματισμού που έχει στα χέρια του. Έπαιξα σε διάφορες off Broadway παραστάσεις και λίγο πριν γυρίσω στην Ελλάδα προκειμένου να ανανεώσω τη βίζα μου, μου είχε κάνει πρόταση μια πολύ αξιόλογη Τουρκάλα σκηνοθέτις να παίξω στην παράσταση του Αγαμέμνονα σε ένα από τα πιο διάσημα εναλλακτικά θέατρα της πόλης, το La MaMa. Δυστυχώς δεν πρόλαβα, έπρεπε να γυρίσω στην Ελλάδα. Στο δίμηνο που είχα σκοπό να παραμείνω (φαντάσου είχα αφήσει όλα μου τα πράγματα σε μια αποθήκη στο Μανχάταν) μου έγινε η πρόταση για το Μπρούσκο. Άρτι αφιχθείσα από την Αμερική, δεν γνώριζα απολύτως τίποτα για τον καλλιτεχνικό χώρο στην Ελλάδα, αφού έφυγα από εδώ ως δικηγόρος. Ήταν λοιπόν χαρά μου που με επέλεξαν και με τίμησαν με έναν πρωταγωνιστικό ρόλο. Ακριβώς μετά μού έγινε η πρόταση να συμπρωταγωνιστήσω με τον Κ. Μαρκουλάκη στην τελευταία ταινία του Νίκου Περάκη και της Κατερίνας Μπέη “Success Story” με ένα πολύ αξιόλογο καστ, πράγμα που στάθηκε η αφορμή να με γνωρίσει καλύτερα ο καλλιτεχνικός κόσμος και δη ο κινηματογραφικός. Διατηρώ ακόμα τις σχέσεις μου με την Αμερική, αφού έχω μια ενεργή ατζέντη που με εκπροσωπεί στις ΗΠΑ και στο Λονδίνο. Το επάγγελμα μας είναι νομαδικό, επομένως θα πήγαινα παντού αν μια επαγγελματική πρόταση με εξέφραζε αισθητικά.

Η δημοσιότητα έκανε την εμφάνιση της στη ζωή μου όταν ξεκίνησα να παίζω στο Μπρούσκο. Στην αρχή με ξάφνιασε γιατί έβλεπα ανθρώπους να με δείχνουν στο δρόμο και να σιγοψιθυρίζουν. Σύντομα το συνήθισα. Αφ’ ενός γιατί η τηλεόραση λειτουργεί ως πανηγύρι, δηλαδή όσο προβάλλεσαι τόσο μεγαλύτερη είναι και η αναγνωριμότητα, ενώ έπειτα καταλαγιάζει. Και αφ’ ετέρου γιατί είναι μόνον θετικό το να ξέρεις ότι η δουλειά σου γίνεται αποδεκτή και αγαπητή στον κόσμο. Άλλωστε, είναι ανόητο να επιτρέψεις στον εαυτό σου να περιοριστεί από κάτι τέτοιο, ιδίως από τη στιγμή που συνειδητά έχεις επιλέξει ένα καλλιτεχνικό επάγγελμα, το οποίο, αν και αβέβαιο, εσένα τουλάχιστον εν ώρα δημιουργίας σε γεμίζει με μια ανεξάντλητη αίσθηση ελευθερίας. Αυτή ήταν μια σκέψη που ένας αγαπημένος μου φίλος έκανε για εμένα και με λύτρωσε.

Μικρότερη θα σου έλεγα ότι δεν μου αρέσουν οι αλλαγές, αλλά τελικά μάλλον καλά τα πάω μαζί τους (γέλια). Έχω ζήσει σε 5 διαφορετικές πόλεις στην ενήλικη ζωή μου (πριν το Λονδίνο, ήμουν σχεδόν ένα χρόνο στην Βαρκελώνη για erasmus). Άρα μάλλον θέλω την εναλλαγή, απλώς χρειάζομαι και ένα στιβαρό σημείο αναφοράς. Αυτή η ισορροπία είναι απολύτως προσωπική. Στην Αμερική μας έλεγαν ότι οι αλλαγές είναι πρόκληση και η πρόκληση είναι καλοδεχούμενη. Η αντίδραση στο ερέθισμα είναι ζήτημα οπτικής. Η επιθυμία μου είναι να στρέφω τη ματιά μου στη θετική τροπή των όποιων αλλαγών έρχονται στη ζωή μου απροειδοποίητα, αφού ως γνωστόν στη ζωή δεν υπάρχουν εγγυήσεις.

24media

 Μπλούζα και ζώνη Bershka – φούστα Mine.Skirt

Γενικώς δεν βιάζομαι. Ούτε να μεγαλώσω ούτε να «μπω σε σειρά». Όνειρα κάνω διαρκώς και ανέκαθεν θεωρώ πολύτιμο να έχει κανείς συνοδοιπόρο στη ζωή. Η δημιουργία οικογένειας είναι κάτι μαγικό, εφ’ όσον υπάρχουν οι όροι που ο καθείς επιθυμεί. Όλα αυτά είναι τυχερά κατά τη γνώμη μου. Σε καμία περίπτωση, δεν θεωρώ ότι ο γάμος ή η δημιουργία οικογένειας είναι αυτοσκοπός για μια γυναίκα.

Όσο πιο απαιτητική είναι η επαγγελματική ζωή, τόσο πιο πολύ νιώθεις την ανάγκη να επαναπροσδιορίζεσαι. Πρόκειται ξανά για προσωπικές ισορροπίες. Είτε κάνοντας ψυχοθεραπεία, είτε γιόγκα ή χορό, είτε ακούγοντας μουσική, είτε κουβεντιάζοντας με τις ώρες με τους ανθρώπους της ζωής σου είτε κρατώντας τον εαυτό σου σε απομόνωση. Δεν έχω έντονη κοινωνική ζωή, οι φίλοι μου με γεμίζουν ενέργεια αλλά χρειάζομαι απόσυρση και συντήρηση δυνάμεων.

Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία το Quartier D’ Athenes.

Info: «Μην Ψαρώνεις» Νέα επεισόδια από Τετάρτη 8/5, στις 21:45